Zaman akar...

Aralık 2008'de başladığım psikiyatrik takip artık resmen sona erdi. Başlarken; hayatımızı 1.5 yıl askıya alıyorlar diye düşündüğümüz, upuzun gelen o zaman, bitti... Adettir ya geriye bakıp bir hesaplaşılır : ) Ben de bu yazıda onu yapmak niyetindeyim. İlk gittiğim günü hatırlıyorum da, diye başlamayacağım tabii ki : D
Öncelikle takip lafını özellikle seçtiğimi söyleyeyim, bazen terapi diyoruz; ama bu sanırım çok doğru değil... Terapi lafı herhalde Çapa'daki grup terapisi grubundan anlatımımıza yerleşti. Hacettepe için söyleyebilirim ki, terapiden çok psikiyatrik takip demek daha doğru... Grup terapisi bildiğim kadarıyla sadece Çapa'da var... Ne yaptılar 1.5yıl?  Ayda bir gidip hayatımın akışını anlattım, orada, olur da karamsarlığa düşersem veya iletişim problemlerimi aşamayacak kadar kavganın/tartışmanın tutkusuna kapılmışsam beni desteklemek için bulunuyorlardı. Her zaman "danışan" - "danışılıan" ilişkisi çerçevesinde konumlandık, yönlendirici, tedavi edici bir tavırları olmadı. Dolayısıyla önemli olan soru: "ne yaptım 1.5 yıl?" olmalı. Ben o 1.5 yıl boyunca öğrenciydim, akademi gibi birçok iş yerine, toplum ortalamasına nazaran daha anlayışlı bir ortamda bulunuyordum. LGBT Hareketi'nin içindeydim, sosyal hayatım zengin ve doluydu; ayrıca yine beni anlayabilecek insanlarla birlikte bulunmuş oldum. Bunun dışında spordu, kitaptı beni doyuran şeylerle ilgilendim... Kısaca demek istediğim, tüm hayatımı geçişten ibaret olmayacak; ama geçiş sırasında extra azap da yaratmayacak şekilde kurduğum veya kurmaya çalıştığım... Tek kimliğim cinsel kimliğimmiş gibi yaşasaydım eminim çok bunalırdım : ) ve eminim sadece bu konuya odaklansaydım, o süre uzadıkça uzardı, hani sonunu beklediğin şey bir türlü bitmez ya, öyle olurdu... Halbuki zaman aktı, gitti... Şimdi önümde ameliyatlar, kimlik... Başka teraneler ve başka maceralar var : )