Bayram- Ailenin Ailesine Açılamaması

Babaannem artık blogumu okuyanlar için meşhur bi şahış sayılır : ) Bir de anneannem var, uzakta oturuyor, sık göremesem bile her zaman ararım, annemle küs oldukları uzun yıllar boyunca da ara ara giderdim... Gidip anlatma fırsatım olmadığı için ve telefonda açılmayı uygun bulmadığım için 2 yıldır açılamadım gitti onlara! En son 2008 biterken görmüşlerdi beni, yine kısa saçlı, işte bol kazaklı pantalonlu falandım, birkaç yüz kez erkek sanıldım, göğüslerimi de sarmaya yeni başlamıştım galiba; ama dikkatlerini çekmemişti galiba kısa kaldığım için.
Her neyse, orada annemin 3 kardeşiyle aileleri ve anannem yaşıyor ve sadece teyzeme annem söylemiş başkaca bilen de yok. Annem onun akrabaları olduğu için açılmamamı istiyor ben de benim de akrabalarım sen karışamazsın diyorum : ) Anneannemin şekeri yükselir felç inermiş, yengem kansermiş ölürmüş; ilk laflar bunlar hep. Halbuki bin yılda bir kez elbiseyle görünce yadırgamıştır bu insanlar beni hep, "farklı" olduğumun hep farkındalar. Bir de kuzenlerimin sadece biri erkek olduğu o da epeyce sakin bir erkek evlat olduğu için, ha tabii bir de -aramızda birkaç ay olmasından bağımsız olarak çok iyi anlaştığımız- bu kuzenimden de "free" olduğum için "farklı" olduğumun da hep farkındalar; ama şehirde büyümüş olmama mı yoruyorlardır bunu tamamen... Sanmıyorum. Son gittiğimde anneanneme "bu sefer saçların oğlan gibi demedin ya anane?" demiştim, deli deli dikmemişin de ondan deyip gülmüştü : ) Teyzeme de " kaç kez karıştırıldı teyze ne hissettin?" demiştim; "sen benim 23yıllık yeğenimsin, aynı insansın, hiç umursamadım" demişti. Annem her ne dediyse teyzemle aramız biraz farklı ve dünyada en sevdiğim insanlardan biri o olduğu için bu beni çok üzüyor. Onu o kadar severdim ki 4-5yaşındayken bir sefer "teyzee keşke annem benim annem olmasaydı da sen benim annem olsaydın" demiştim, 7. yaş günümde evlendiğinde 5 saat teyzemi eski gibi göremiiceeeeğğmmm" diye ağlamıştım... Konuyu dağıttım yine : )
O karşılaşmamızdan sonraki bayram anneannemi aradığımda evde yoktu ben de erkek kuzenimi aradım, sesim ergen çatlağı, sesimi değiştirmiş bi yabancı gibi yaptım, yemedi tabii numaranın kayıtlı olduğunu unutmuşum : ) şakalaştık, babasına/dayıma verdi. "Nasılsın kızım?" diyen dayıya sesimdeki çatlağı griple açıklayıp geçiştirdim, anneannem sesimi tanıyamadı, benim ben olduğumu anlatabilince "Ani ya ben erkek sesi sandım ya seni" demişti tatlı Ege şivesiyle : ) Sonra ne zaman bi kandil, bi bayram olsa annemle çatıştık. Ben her zaman en azından bir telefon açardım, anneannemde en azından bir telefon beklerdi, açamadım. Her sefer mi gribim ben... Geçen bayram da hastaneye yatttım, aramama bahanem olmuştu... Bu kurban artık aranacak kaçış yok, İstanbul'daydım önce annemi aradım, bayramını kutladım, "telefon açıyorum işte senden başlayayım dedim" dememle aynı mevzu patladı, hemen "arama" dedi, anne, dedim, "sence aramamam onlarda daha mı az tahribata yol açıyor?" Bak, dedim, "sesim gripli yine gribim diyorum bi şey de demiyorum ki..." Cidden de geniz akıntım vardı biraz. "Daha da kötü ya iyice kalın olmuş sesin" dedi, "arama" dedi, bozdu sinirimi. O sinirle hemen anneannemi aradım, sesi kırgın, yalandan el gibi kabul etti tebriği... "Geçen bayram hastanedeydim anneanne arayamadım özür dilerim" deyince yumuşadı azıcık sesi, o da yeni çıkmış hastaneden... Haklı olduğumu anladım, aramamak da üzüyor onları çok, annemin endişeleri kulağıma küpe tamam ama yine de bilmeleri gerektiğini düşünüyorum. Babannemin tansiyonu mu çıktı? Babamın kuzeni de biliyo sağlığımı mı bozuldu? Tek sağlığı bozulan annem, o da yaklaşımı yüzünden... Açıkcası onların sağlık problemleri üzerinden duygu sömürüsü yapıp beni engellemeye çalışmayı anneme yakıştıramıyorum. Onlara zarar verme kaygısını ben duymuyor olabilir miyim??! Üzülseler benim yakınım olarak üzülmeyecekler mi? Sahip çıksalar yine öyle? Yakınlıksa burada değişmeyen yakınım olarak bilmeye hakları yok mu? Silinip gitsem hayatlarından kim daha mutlu olacak(?) anne?