Dümdüz Bir Göğüs

: "İlk ne zaman farkettn bedenine ait olmadığını?
Berk İnan: ' Çok erken... Net hatırladığım en erken anım 4-5-6 yaş sanırım, onlardan biri. Bizim sitede birbirine yaşı yakın olan çok fazla çocuk vardı ben büyürken,çoğunluk da erkekti, kız erkek herkes futbol oynardı bir de, bisikletle futboldu başat sokak oyunlarımız yani... Saklambaç, ki en popüleridir, o bile fıs kalır :) Bir gün futbol oynuyoruz, yaz ama... Temmuz mu ağustos mu artık, Ankara'da o aylarda dışarıda olmak beyninin pişmesi demektir! Benim üstümde çok sevdiğim yarım kollu gemili gömleğim, altımda şortum, tabir caizse it gibi koşturuyorum top peşinde : ) Sonra bir ara artık nası yandıysam sıcaktan bi afakanlandım; ama devam ettim maça, bırakır mıyım?! Sonra bir tatlı meltem başladı... AllaAAaah! Lütuf! İlahi bir şey gibi sen terliyken üfüren meltem... Bilirsin sen de mutlaka harika olur. Ya, dedim, "gömleğin önünü açsam...? Gömleğim ben koştukça uçuşsa... Serin böyle... Ufff!" Sonra hemen annem geldi tabii aklıma, parmak sallayan "kızlar öyle şeyler yap-maz!" diyen bir annem... Az daha oynadım; ama aklım takılmış bir kez! "eEEEh!" dedim açtım gömleği, öyle oynadım :) Oğulları sınıf arkadaşım olan, bizden birkaç kat yukarıda oturan, karı koca doktor komşularımız bunu görmüş hatta, çok hoşlarına gitmiş anlatmışlar sonra bizimkilere.... Neyse, o zamanlardan beri böyle gömleğimin önünü açayım plajda falan, böyle caka satayım diye hep içimdedir. Hani Cornetto reklamı vardı ya, plajda... Öyle bir şey canlanıyodu benim gözümde büyümüş halim olarak : D '

20 yıllık hayalim, içimde bir ukte...

Tam bir hafta oldu ameliyattan çıkalı, ilk günden bu yana iyiyim, rahatça yürüyüp gezebiliyorum ilk günden beri, anestezi sersemliği yaşamadım, çok büyük ağrı çekmedim, direnler çıkarılırkenki acı hariç oldukça katlanılabilirdi her şey. Ağır taşımak ve çok yukarı uzanmak dışında her şeyi yapabiliyorum. (Kan hastalığım yüzünden 5 gün tuttular hastanede) taburcu olduğum Cuma gününden beri kendi işimi kendim görebiliyorum, hasta sonu gezmesi bile yaptım : ) Daha hastanedeyken, sargı ve direnler dururken bile ışıklar saçıyordu gözlerim, eski tanıdık bir ışık; özlediğim, sevdiğim o ışık... Tüm o yorgunluk izleri silinmişti gözlerimden, özgüvenim daha bir canlanmıştı tekrar, içimde bir neşe! Hani o halimle şakır şakır oynayabilsem oynarım, hiç adetim olmamasına rağmen : )

Ameliyat gerçekten ustalıkla yapıldı, evet, çok mutluyum; çünkü artık her gün sargılarla falan uğraşmak devri sona erdi, sadece 3 dakika ekmek almak için dışarı çıkacağın bir günde 20 bazen 40 dakika dakika sargıyı, kıyafeti hesaplamak bitti! Sonra sargının sebep olduğu yaralar, kaşıntılar, sırt ağrısı... Şimdi bedenimin daha büyük bir bölümü benim gibi sanki... Büyük bir yük attım üzerimden. Ama ya hayalim? Daha değil, hayır. İlk günlerde, sonunda o ameliyatı olmuş olmanın keyfini sürmeyi beklememek gerekiyormuş galiba...
Meme ucunun altında küççücük (~1,5cm) , estetik dikişle kapatılmış iki kesi ve iki koltuk altımda direnlerin çıkarıldığı yerdeki kapanmaya yüz tutmuş küçücük yaradan başka hiçbir şey kalmadı, bir hafta geçtiği düşünülürse inanılmaz bir sonuç! Doktorum iğne deliği kadar yerden her şeyi halletmiş, tebrik etmek gerek. Peki kendime aynada baktığımda?? Daha değil, hayır. Sağlığımı öncel kabul edip daha az kesi kullanılan yöntemi tercih edince hayalimdeki sonuçla arama da biraz mesafe girdi. "Key hole" yöntemi yerine jinekomasti yöntemi tercih edilince, daha önce içi dolu  olduğu için sarkmış olan deri de orada kalmış oldu, bu yüzden meme ucu olması gerekenden 1 parmak kadar aşağıda kalmış gibi görünüyor şimdilik. Bu endişemi paylaştığım arkadaşlarım, "dur bakalım daha, ameliyattan yeni çıktın, toparlanmasına bir izin ver" diyorlar, haklılar, hem spor da yapacağım, kaçar mı?!! Şöyle, hayalimdeki gibi, fit; ama öyle şişirilmiş gibi de değil... Denize gireceğim hem, yıllar sonra........

20 yıl sonra, sonunda ulaştığımı sandığım bir hayali yaşamak için biraz daha vakit... 5000 metre koşusunu sizden habersiz 5500'e çıkarsalar siz de mızıklanmaz mısınız? : ) Mızıklanıyorum; ama çok mutluyum, her şey yolunda gittiği için şükrediyorum, annem söylense de yanımda olduğu ve her şeyin gereğince olmasını sağladığı için müteşekkirim, desteklerini ve iyi dileklerini bana ulaştıran onlarca insan olduğu için de kendimi şanslı sayıyorum. Bu yazı da pas geçelim, biraz daha zaman verelim; çünkü her şey daha güzel olacak...

18 yorum:

  1. harikasın berk! dün 8 mart alanında senin için de "transfeministler burada!" pankartını taşıdık...
    bahara az kaldı ;)

    YanıtlaSil
  2. Hayat ne garip değil mi?Okuyunca yazdıklarınızı içimde çok sert olan bir yer eriyor sanki.Çok farklı yerlerden bakmaya çalışıyorum,değişik bir merak oluşuyor.Sizin bu yazdıklarınızı hissettiğinizde kaç erkeğin, kadın bedenine geçip yeni yapılmış gögüsleri ile hayata yeniden başladığını düşündüm.Ya da kanser yüzünden göğüslerini kaybedip yapay göğüslerle hayata yeniden başlayan kadınları.
    Acılarnızı çabuk dinsin,hedeflerinize ulaşma azminizi anlayamasam da kutluyorum çabanızı...

    YanıtlaSil
  3. Mart ayı da bitmek üzere, umarım o küçük izlerde ortadan kalkmıştır geçen bu zaman zarfında.

    En yakın zamanda da gömleginin önünü bisiklet kullanırken açmayı ve bedenine çarpan rüzgarın serinligini hissetmen dilegiyle...

    YanıtlaSil
  4. umarım çok çok çok mutlu olursun, her şeye değer, bunu o kadar çok hakediyorsun ki...

    YanıtlaSil
  5. Ben anlamam bu duygularınızdan, aslında benim çevrem bu tarz insanlarla-artık ne demekse!- konuşmamı bile hoş karşılamaz.. Hani denir ya hep 'kötü arkadaş, kötü çevre' diye benim çevrem öyle bakar böyle şeylere... Oysa ben anlamak istiyorum, insan neden değişmek ister ki. Öyle bir isteği varsa bir sebebi de vardır dedim hep. Okudum yazınızı, diğerleri gibi geldi.. Ben hep erkekten kadına dönenleri gördüm onların yazılarını okudum, böylesini ilk kez okudum.. Anlamasamda sizi, merak bendeki. Bu duygu nasıl birşey? Uzun ve koyu bir sohbet olsun isterdim...

    YanıtlaSil
  6. herkese iyi dilekleri için teşekkür ederim, o küçük izler geçti, toparlandılar bu bi-iki ay içinde, artık daha barışığız :)

    YanıtlaSil
  7. @Ayşe
    Benimkine değişmek istemek denir mi bilmiyorum, ben bedenim değişsin istedim, hep istedim ama... Çocukken büyüdüğünde nasıl biri olacağını merak edersin ya mesela, gözünde canlandırırsın... Benim aklımda canlanan hep bi erkekti; orta boylu, vücut hatlarını gösterecek kadar kaslı, kısa saçlı, boncuk gözlerim yine güleç, sakalı yeni kesilmiş... Ben kendime varmak istiyorum. Yanlış yöne akan bir suyu doğru yöne akıtmak için yapılan düzenleme gibi... umarım anlatabilmişimdir

    YanıtlaSil
  8. Öyle bir anlattın ki berk benim hayalimle aynı çıktı :)

    YanıtlaSil
  9. çocukluğunda düşündüğün büyümüş halin mi?

    YanıtlaSil
  10. evet,çocukluğum da düşündüğüm büyümüş halim...

    YanıtlaSil
  11. meraba berk ben aslında kendim için yazmıyorum bu yazıyı çok sevdiğim ve değer verdiğim canım arkadaşım için yazıyorum biz seninle irtibata geçmek istiyoruz bize yol göstericcek birilerine ihtiyacımız var bize yardım edermisin?

    YanıtlaSil
  12. yorum olarak email adresi yazarsanız ben görür size ulaşırım

    YanıtlaSil
  13. büyük hayranlıkla ve umutla okudum bu yazıyıda :) ben daha bu noktaya gelmedim ama büyük umut doğdu içime bişeyi unuttun galiba berk abi denize girdin mi peki ? :)

    YanıtlaSil
  14. girdim girdim, geçen yaz baya tatil yaptım, yüzdüm:)

    YanıtlaSil
  15. Berk ve diğer arkadaşlar bende çapada tedavi görüyorum ama süreç okadar yavaşki çıldırmak üzereyim artık . bende hep küçükken kendi hayalimi kurardım . hiç bir zaman bu bedenim benim değildi çünkü yaşayan bilir toplum yadırgıyor ama yapıcak birşey yok gün gelir devran döner diyorum allah bu derdi kederi vermis ise çaresinide vericektir insallah.
    gögüs operasyanu geçirmeye karar verdim en kısa zamanda olucak ınsallah . tedavısınde iyi sürece sahip olan veya doktor bilgisi olan varsa bana yardım ederse sevinirim.
    özellikle Berk İnan senınle konusmak ve yol gostermenı ısterım . Saygılar . Allaha emanet olun arkadaşlar

    YanıtlaSil
  16. berk ben 19 yasındayım ve kendımı acıga vuralı 2 sene oluyo 2 senede aılemın yarısına soyledım benım kafamı cok karıstırıyolar ole bı hal aldım kı ruhum bedenıme sıgmıyor cogu zaman yanlısmı yapıyorum aılemı uzuyorum ama ben kendımı bole ıyı hıssedıyorum ve amelıyat olmak ıstıyorum dıyorum dusunceden beynım cok yoruldu bunaldım ve bu durumdan cok sıkıldım acelecı bı yapım oldugu ıcın herseyın bı anda olmasını ıstıyorm kendımı tam anlamıyla tanımlamıs degılım ama trans erkegım galıba bılmıyorum bu terımlerden pek anlamıyorum tek bıldıgım amelıyat olmak ıstıyorum ve artık ozgurce ıstedıklerımı yapmak ıstıyorm mesela sakalım cıksın tras olayım ustsuz evımde dolasayım mac yaptıgımda ustumu cıkarayım kas gosterısı yapayım kızların ılgısını cekeyım ayrıca 10 aydır bı kız arkadasım var her konuda benım yanımda ve cok sevıyoruz bırbırımızı bır kac sorum ve anlayamadıgım sorunlarım var yardımcı olurmusun (sipidi35_@hotmail.com) bana ulasırsan sevınırım . serdar yıldırım.

    YanıtlaSil
  17. ulaşmaya çalıştım ama bu mail adresine mail gitmiyor, belki görürsün diye yayınlayıp cevaplayayım dedim. hakkımda bölümündeki mail adresimden bana ulaşabilirsin

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ben bu sıteyı daha yenı gordum tesadufen gogus kucultme amelıyatnı arastırırken daha once cok arastırdım yaklasık 8 senedır ne hıssettıgımı tam anlamıyla bılıyorum ve kararlıyım 18 yasındayım aklımda ılerıkı hayatım ıcın hıc bı soru ısaretım yok sadece tek sorun aıle sıze maıl adresınızden ekledım cevabınızı beklıyorum yınede burada gorursenız bana ulasın lutfen. maıl adresım : sari.batu41@hotmail.com

      Sil

lütfen başlıkla ilgili yorum yazın, bana ulaşmak için transsicko@hotmail.com adresini kullanabilirsiniz