Kim demiş oyunlar çocuklar içindir diye..?

Farklı isimleri olan bu iskambil oyununu hatırlayanınız var mı? Bilmeyenler için anlatayım: Kağıtlar karıştırıldıktan sonra ortaya 4 adet kağıt açılır ve oyunculara da 7şer tane kağıt verilir. Saat yönüne doğru oyun dönmeye başlar.Destedeki kagitlar bitene kadar oynanır. Amaç, ortadaki kağıtların serisinden elinde varsa (papaz-papaz, as-as gibi), istediğin oyuncunun hanesine yollarsin ya da kendi hanende en üstte bulunan seriyi oyunculardan birine geçirebilirsin, eğer elindeki kağıtlarla hiçbir yükleme yapamıyorsan bir kağıdı açılan kağıtların yanına koyarsın... sonra puanlar hesaplanır, yükleme hanesinde en az puan olan oyunu kazanmış olur. Puanlama yöntemleri muhteliftir, bazısı 3e bazısı As'a yüksek puan biçer. Oyunun pis tarafı ya da gaddarca eğlencesi birini kurtarma veya batırma şansınızın olduğunu düşündürmesindendir. Bu küçük "iktidar"la olan övüncünüz yükleme yaptığınız kişinin veya kendisini o kişisinin "kurtarıcı"sı ilan eden bir başka oyuncunun o kağıtları alıp size yüklemesiyle yıkılır onun yerine "kurtarıcı"nın alçakgönüllü gururu ve kurtarılanın rahatlığı yayılmaya başlar. Oyunda sık kullanılan lafların bazıları "düşmanımın düşmanı dostumdur" şiarından laflardır. Yani kininden veya sırf gıcıklığından da "kurtarıcı" olunabilir. Bir de açık lobi uygulaması vardır: Bana yükleme, şuna yükle onun az, o sana yüklemişti, ben sana yüklüyo muyum niye böyle yapıyorsun vs... :)
Oyunla ilgili hatırladığım başka bir şey, tam "heh! işler iyi gibi..." "şu hanedeki puanlardan birazını silebilirim sanırım" diye içten hesaplar yaparken birinin düzeni alt üst etmesi (veya benim bunu başkasına yapmam) meselesi... Hayat gibi... Gerçekten dost kazığı da böyle bir şey değil mi? İsim seçimi süper! Hatırlamaya çalışıyorum bu oyunu son oynadığımda sanırım ortaokula yeni başlamıştım, 6-7 birbirine yakın yaşlarda çocuk, bilmeden hayat talimi yapıyorduk... Oyunda yaşımın ve gruptaki konumumun yardımıyla çok berbat sonuçlar almamıştım ama şimdi keşke öyle avantajlarım olmasaydı da "yükle kerize"nin "keriz"i olma sıramı oyunda savmış olsaydım, diyorum; çünkü insanlara, sözlerine,muhayilelerine "İNAN"maktan yana biri olmanın sıkıntısını çekiyorum. Sanırım 1-2 deste kağıt alıp yüklemece oynamaya, hayat talimi yapmaya yeniden başlamalıyım. Hepimiz özensiz olunca dünya daha güzel olacak çünkü...