Çocuk

Çocuklarla aram süperdir benim. Her yaştan ama... Bebekler oranı bazen aşağı çekse de çocuklarla, hatta ergenlerle bile iyi anlaşabilen biriyim : ) Bir sürü arkadaşım şimdiden "arada sana bırakırız dayısı, sen bak biz gezelim" demeye başladılar bile : ) Bunlardan da çıkarılabileceği gibi, evet, çocuk sahibi olmak isterim. Bu yüzden "kız babası" olarak mı "oğlan babası" olarak mı daha başarılı olacağım geyikleri de dönüyor. Genel kanaat bende "tam kız babası tipi" olduğu yönünde, ben ikisinde de süper olacağımı düşünüyorum : )

"Sen ameliyatlarını tamamladın mı ki? Tamamlasan bile nasıl çocuk sahibi olacaksın ki?" diyenleri duyar gibiyim. Tamamlamadım, belki tamamlayamam da; ama çocuk sahibi olmam bununla ilgili değil. Buna hazır hissettiğimde, bu sorumluluğu paylaşabileceğim bir partnerim olduğunda, karşımdaki kişi de isterse çocuk sahibi olurum.

Hayır, doğum yapan trans erkeklerden biri olmayacağım. Hayır, kök hücremden sperm üretilmesi teknolojisini kullanmak konusunda da ısrarcı olmayacağım. Bunlara takılmayı saçma buluyorum. Bir çocuğu sevmem için genlerimi taşıması gerekmiyor. Genlerim mükemmel özellikler barındırmıyor, başka birinin genlerinden daha iyi veya daha kötü değiller. O minik yüzde kendiminkine benzer bir organ görmezsem ne olmuş? Yine de tatlı değil mi?

"Her şerde bir hayır, her hayırda bir şer vardır", "Ying-Yang" vs... Belki de benim genlerimin aktarılmamasının "büyük plan"da bir yeri vardır? Belki iyi bir şeydir? Hastalığım sebebiyle, ben, öyle olduğunu düşünüyorum açıkçası. Benim çocuğum benim genlerimi taşımasın, ben onu yine de sevebilirim.